คืนวันเปลี่ยนเวียนไป
คล้ายลืมต้นไม้ ที่เคยได้ปลูกไว้
ลืมร้อยยิ้มที่ไร้เดียงสา
ไว้กับเด็กคนนั้น
ความทรงจำเมื่อเยาว์วัย
เก็บบันทึกจนกลายเป็นสีจางๆ
ได้มาพบว่าเธอไม่เคยจะจากฉันไป
เราเพียงซ่อนหากันอยู่
เด็กคนเดิมคนนั้น
เรานัดพบกัน อยู่ในจินตนาการ
เสียงเล็กๆ ในตอนนั้น
พูดคุยกับฉันแล้วจากไป
ใต้แสงดวงจันทร์อ่อนไหว เวลานี้ช่างไวเหลือเกิน
เวลาได้พาเธอ
เติบโตขึ้นไปพร้อมเรื่องราวใหม่ๆ
คือเหตุผลจำเป็นที่ใครก็ต่างเข้าใจ
เด็กคนนั้นไม่มีอีกแล้ว
ความทรงจำเมื่อเยาว์วัย
เก็บบันทึกจนกลายเป็นสีจางๆ
ได้มาพบว่าเธอไม่เคยจะจากฉันไป
เรายังซ่อนหากันอยู่
ช่วงเวลาที่เรานั้น
โบยบินไปด้วยกัน อยู่ในจินตนาการ
ขอบฟ้าที่เคยวาดความฝัน
ส่งยิ้มให้ฉัน แล้วจากไป
ใต้แสงตะวันสดใส เวลานี้ช่างไวเหลือเกิน
เด็กคนเดิมคนนั้น
เรานัดพบกัน อยู่ในจินตนาการ
เสียงเล็กๆ ในตอนนั้น
พูดคุยกับฉันแล้วจากไป
ใต้แสงดวงจันทร์อ่อนไหว เวลานี้ช่างไวเหลือเกิน